Ποια είναι τα συμπτώματα της ουρικής αρθρίτιδας;

Η ουρική αρθρίτιδα έχει σημειώσει αύξηση του επιπολασμού και της συχνότητάς της κατά την τελευταία δεκαετία, αλλά υπήρξαν πολύ λίγες θεραπευτικές εξελίξεις κατά την τελευταία πενταετία. Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί συνήθως να αντιμετωπιστεί στο 90% των περιπτώσεων εάν το επίπεδο του ουρικού οξέος είναι κάτω από 6 mg/dl. Αυτό θα πρέπει να γίνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η αλλοπουρινόλη, η βενζβρομαρόνη και άλλα φάρμακα αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της θεραπείας των περισσότερων ασθενών.

Το FYRON G1 CURCUMIN + G2 BOSWELLIA είναι το καλύτερο συμπλήρωμα για την ουρική αρθρίτιδα: Θεραπεία ουρικής αρθρίτιδας

Πρόσφατα δημιουργήθηκαν νέες θεραπευτικές επιλογές για ασθενείς που είναι αλλεργικοί ή ανθεκτικοί σε ορισμένα από τα προϊόντα που προσφέρουμε. Οι ασθενείς με σοβαρή ή πιο σοβαρή ουρική αρθρίτιδα μπορούν να βελτιστοποιήσουν την ουριχαιμία τους με τη χρήση πεγλοτικάσης και φεβξοστάτης. Ως βοηθητικοί παράγοντες, άλλοι παράγοντες όπως η λοσαρτάνη ή η φενοφιμπράτη μπορεί να είναι χρήσιμοι.

Η ουρική αρθρίτιδα προκαλείται από το σχηματισμό κρυστάλλων μονονατριούχου μονοϋδρικού οξέος στις αρθρώσεις, τα οστά, τους μαλακούς ιστούς (τόφοι) και τους νεφρούς. Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να προκαλέσει πόνο στις αρθρώσεις, φλεγμονή και παραμόρφωση. Οι ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα είναι επίσης πιο επιρρεπείς σε μυοκαρδιακή βλάβη. Ο κίνδυνος αυτός είναι μεγαλύτερος εάν τα επίπεδα ουρικού οξέος είναι υψηλά και η νόσος δεν ελέγχεται καλά.

Το κλειδί της θεραπευτικής επιτυχίας δεν έγκειται στην επιλογή ενός αντιφλεγμονώδους φαρμάκου έναντι ενός άλλου, αλλά στην προπορεία και την ικανότητά του να διατηρεί χαμηλά επίπεδα ουρικού οξέος κάτω από 6 mg/dl.

Σε αυτό το κανάλι μπορείτε να μάθετε τα πάντα για την ουρική αρθρίτιδα: Αρχική θεραπεία για την ουρική αρθρίτιδα

Η ουρική αρθρίτιδα δεν θεραπεύεται με την αντιμετώπιση οξέων κρίσεων. Για να αποτρέψετε νέες κρίσεις, μπορείτε να μειώσετε τα επίπεδα των ουρικών οξέων στο πλάσμα σε επίπεδα κάτω από το όριο κορεσμού. Υπάρχουν πολλές επιλογές για τη θεραπεία της οξείας ουρικής αρθρίτιδας. Αυτές περιλαμβάνουν αντιφλεγμονώδη φάρμακα, κολχικίνη και κορτικοστεροειδή. Η ουρική αρθρίτιδα ελέγχεται με τα δύο πιο κοινά διαθέσιμα φάρμακα: την αλλοπουρινόλη (η οποία μπορεί να συνταγογραφηθεί μόνο από ρευματολόγους ή νεφρολόγους) και τη βενζβρομαρόνη.

Με την κατάλληλη θεραπεία, η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί στο 90% των περιπτώσεων. Πρέπει να στοχεύουμε στη μείωση των επιπέδων ουρικού οξέος στο αίμα και της ουρικαιμίας (κάτω από 6 mg/dl). Αν και φαίνεται απλό, η σωστή θεραπεία συχνά δεν γίνεται σωστά λόγω έλλειψης γνώσεων, έλλειψης ενδιαφέροντος και ευτελισμού.

Σε αυτό το Φαρμακείο θα βρείτε πολλές σπιτικές θεραπείες για την ουρική αρθρίτιδα: Αρχική διορθωτικά μέτρα για την ουρική αρθρίτιδα

Αναπτύσσονται νέα φάρμακα για τη μείωση της ουραιμίας. Η φεβουξοστάτη (Adenuric(r),) έχει εγκριθεί από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων. Είναι διαθέσιμο στην ισπανική αγορά από τον Μάρτιο του 2008, αλλά δεν είναι ακόμη διαθέσιμο. Δρα ως εκλεκτικός αναστολέας και των δύο ισομορφών του ενζύμου ξανθινοξειδάση. Η φεβουξοστάτη είναι πιο αποτελεσματική από την αλλοπουρινόλη στη μείωση των ουρικών οξέων στα 300 mg/ημέρα. Ενδείκνυται για χρόνια υπερουριχαιμία (τόφες/ή αρθρίτιδα) με εναποθέσεις ουρικών αλάτων (τόφες ή αρθρίτιδα). Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι: Τα υποουρικά του αποτελέσματα και η δραστικότητά του. Έχει γραμμική φαρμακοκινητική, πράγμα που σημαίνει ότι όσο μεγαλύτερη είναι η δόση, τόσο μεγαλύτερο είναι το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Οι ασθενείς με ήπια νεφρική ή ηπατική δυσλειτουργία δεν χρειάζονται προσαρμογή της δόσης. Υπάρχουν λίγες ανεπιθύμητες ενέργειες. Αυτές περιλαμβάνουν: διάρροια, ναυτία, έμετο, αύξηση των τρανσαμινασών και δερματικά εξανθήματα. Η συνιστώμενη ημερήσια δόση είναι 80 έως 120 mg.

Η πεγλοτικάση είναι ένα άλλο φάρμακο που έχει εγκριθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μελετήθηκε επίσης σε μελέτες φάσης ΙΙΙ. Χορηγείται ενδοφλεβίως συνδεδεμένο με μόρια πολυαιθυλενογλυκόλης. Τα ανασυνδυασμένα ούρα έχει αποδειχθεί ότι είναι ταχείας δράσης και αποτελεσματικά (6 ώρες) στη διαχείριση ασθενών με πιο σοβαρές καταστάσεις. Ενδείκνυται για νοσοκομειακή χρήση επειδή μπορεί να χορηγηθεί ενδοφλεβίως. Η συνιστώμενη δόση είναι 8 mg/κάθε δύο εβδομάδες. Η παραγωγή αντισωμάτων κατά της πολυαιθυλενογλυκόλης είναι το κλειδί για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά της.

Μια καλή διατροφή είναι απαραίτητη για την πρόληψη της ουρικής αρθρίτιδας: Δίαιτα για την ουρική αρθρίτιδα

Οι πάσχοντες από ουρική αρθρίτιδα που πάσχουν από ουρική αρθρίτιδα σπάνια λαμβάνουν θεραπεία για τη μείωση των επιπέδων ουρικών στο αίμα. Μόνο οι μισοί από τους πάσχοντες από ουρική αρθρίτιδα ελέγχουν τα επίπεδα ουρικού οξέος που βρίσκονται κάτω από το βέλτιστο επίπεδο. Αν και πρόκειται για μια από τις σπάνιες ρευματολογικές παθήσεις που μπορούν να αντιμετωπιστούν, παραμένει ένα μυστήριο για πολλούς ασθενείς και γιατρούς.

Η θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας επιτυγχάνεται με τη διατήρηση χαμηλών επιπέδων ουραιμίας στο αίμα. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν τη σωστή θεραπεία και να παρακολουθούν την πρόοδό τους για πολλά χρόνια. Οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν οξείες κρίσεις έως και 30% κατά το πρώτο έτος της θεραπείας. Κατά το δεύτερο έτος, λιγότεροι από 5% των ασθενών θα τις εμφανίσουν. Η συχνότητα αυτών των κρίσεων μπορεί να μειωθεί με σταδιακή προοδευτική δοσολογία και φάρμακα για την πρόληψη.

Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να έχει διαφορετικά συμπτώματα: Συμπτώματα ουρικής αρθρίτιδας